Alice & The Red Queen

Alice en ik hebben een fantastische week achter de rug. Het begon zaterdag, toen ik in een tweedehandsboekwinkeltje 4 boeken vond waarvan er 2, zij het zijdelings, met Lewis Carroll te maken hadden.

Eerst vond ik een boek genaamd "The Model Wife", over de ideale echtgenote in het tijdperk van Lewis Carroll, een soort "Hoe heurt het" voor gewone mensen. De eerste bladzijde die ik willekeurig opensloeg in het boek, ging over het maken van pepersoep, een kennelijk gewone maaltijd die de echtgenote voor haar echtgenoot diende te bereiden. In Alice in Wonderland speelt de bereiding van deze soep waarbij de peper kwistig in het rond vliegt een prominente rol als we de Gravin leren kennen. Blijkt dit nu een voor die tijd gewoon soepje te zijn? I never knew. (Een soortgelijk recept komt trouwens voor in John Fishers "Het kookboek van Alice in Wonderland" want ja, dat is er ook al en nee, daar maken we niet elke dag een recept uit klaar.)

Zou Lewis Carroll iets met die pepersoep bedoeld hebben? In het boek The Other Alice waar ik het al eens over had, wordt vermeld dat de vader van Alice iedere dag op precies dezelfde tijd één keer niesde. Coincidence? Ik zag op internet ook dat er een (Nigeriaans) spreekwoord is: If live shows you pepper, make pepper soup, oftewel: Always look out for the best things from the bad struggles. Het zou een mooie verborgen Lewis Carroll-bedoeling kunnen zijn. Maar we dwalen af.

Na wat verder gesnuffel viel mijn oog op een boek van Antonia Fraser, Love Letters, met een verzameling briefwisselingen met romantische inslag van bekende personen. In het boek is ook een brief van Lewis Carroll opgenomen aan een van zijn vriendinnetjes, in dit geval aan Gertrude. Met zijn typische onderkoelde humor verhaalt hij dat de dokter zijn lippen absolute rust voorschrijft: no kissing in the near future. Jammer dat het maar één pagina is, maar gelukkig had ik al een paar andere aardige boekjes met zijn brieven die hij in overvloed schreef, en je weet het, een echte verzamelaar....

's Middags haalden we mijn dochter van de trein en hoewel ze niet zoveel heeft met Alice - hoewel er volgens mij iets begint te groeien, of is dat wishful thinking - heeft ze wel een scherp oog voor het vinden van Alice-dingetjes, en ze had weer iets gevonden dat prima in mijn verzameling pas: een shot-glaasje met de tekst Alice in "Get me the fuck drunk" land! Die hadden we nog niet, en als er ooit een Alice uit dat glaasje drinkt kan ze waarschijnlijk op de onverdeelde aandacht van menig aanstaande kandidaat-partner rekenen. Ik kwam hier trouwens niets over tegen in "The Model Wife".
De volgende dag kreeg ik een cadeautje van mijn zus, die wederom een boek van Alice had gevonden dat ik nog niet had, met illustraties van Mervyn Peake. Altijd al willen hebben; ik had zijn tekeningen al eens op internet gezien, en hij is er in geslaagd om een beetje een frivole Alice neer te zetten. Ze staat dromerig afgebeeld op de voorkant van het boek en zijn tekening van Alice en De Eenhoorn vind ik echt subliem. Super, en ik durf het bijna niet te zeggen, maar een paar dagen hierna kreeg ik een nog mooier cadeau. Some guys have all the luck!

De zus (a.k.a. The Red Queen in Coenraads Wonderland, met het mooiste rode haar dat je ooit hebt gezien) van de enige echte Alice die ik ken - thuis noemen we haar Mijn Alice (vindt mijn vrouw altijd erg leuk) - had bij het winkelen een T-shirt gevonden van Alice in Wonderland, en ze had er één voor Alice meegenomen en een voor mij! Wat zijn er toch een aardige mensen in de wereld, en dat op de dag waarop Bas op de facebook-pagina van het Lewis Carroll Genootschap een artikel uit de Volkskrant had geplaatst over Donald Trump en een Alice-quote. Ik heb hem nog niet aangepast, maar op de foto kun je wel zien hoe goed ik er met het T-shirt zou kunnen uitzien (...). Het enige dat ontbrak om het feest compleet te maken, was een echte Alice in het T-shirt, but who knows. Anyway, check de foto's .